Niestety ustawodawca, nakładając analizowany obowiązek, nie sprecyzował jego treści. Powszechnie przyjmuje się, iż są to wszelkie czynności potrzebne do utrzymania lokalu w takim stanie, aby był zdatny jest do realizowania swojej podstawowej funkcji, czyli w przypadku lokalu mieszkalnego bezpieczne i trwałe zamieszkanie w nim ludzi. Trzeba mieć tu na myśli przede wszystkim stan techniczny, higieniczny i sanitarny lokalu.
W zakresie powyższych obowiązków znajdzie się m.in. zapewnienie szczelności i bezpieczeństwa wszelkich instalacji, obowiązek utrzymania w należytym stanie liczników (ze względów praktycznych zazwyczaj przejmowany przez zarząd wspólnoty, czy obowiązek zabezpieczenia przedmiotów zamocowanych do okien, czy balkonów przed spadnięciem.
Zakaz naruszania ścian nośnych wynika bardziej z zakazu samodzielnej ingerencji właściciela w nieruchomość wspólną. Natomiast z powyższego obowiązku wynika zakaz wyburzania ścian (nawet działowych) oddzielających lokal od innego lokalu. Połączenie lokalu z innym lub częścią nieruchomości wspólnej (tak samo zmniejszenie lokalu na korzyść nieruchomość wspólnej np. powiększenie korytarza kosztem lokalu) wymaga aktu notarialnego. Akt ten musi być poprzedzony zgodą właścicieli lokali wyrażoną w uchwale w stosownej formie (notarialnej w przypadku nabycia części nieruchomości wspólnej). Ponadto wymaga to dopełnienia formalności związanych z przepisami budowlanymi i dot. ewidencji budynków oraz lokali. Rozebranie ściany stanowiącą granicę lokalu bez dochowania powyższych obowiązków będzie oznaczało jej zniszczenie w świetle przepisów prawa cywilnego, a w świetle przepisów budowlanych może oznaczać samowolę budowlaną.
Sankcje
Obowiązek utrzymania lokalu w należytym stanie został ujęty oddzielnie od obowiązku partycypowania w kosztach utrzymania nieruchomości wspólnej. Oznacza to, że jest to oddzielny obowiązek dotyczący stanu wnętrza lokalu. Ustawodawca nie nałożył żadnych dodatkowych sankcji związanych z niedochowaniem powyższych obowiązków. Oznacza to, że z powyższych obowiązków, można wywieść jedynie odpowiedzialność na zasadach ogólnych, o ile zaniedbania dotyczące lokalu nie będą w jakiś sposób oddziaływać na inne lokale lub nieruchomość wspólną (doprowadzą lub zagrożą powstaniem szkody – odpowiedzialność odszkodowawczą (deliktowa) bądź dotycząca ochrony własności na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego).
Obowiązki lokatorów innych niż właściciele np. najemców
Podobna regulacja została zawarta w art. 6b ustawy o ochronie praw lokatorów (…), zgodnie z którą najemca jest zobowiązany utrzymywać lokal we właściwym stanie technicznym i higieniczno-sanitarnym. Przepis ten również nie zawiera odrębnych sankcji. W stosunkach z wynajmującym w powiązaniu z art. 11 ust. 2 (i po spełnieniu wymienionych tam warunków) może uzasadniać wypowiedzenie umowy najmu. W stosunkach z innymi sąsiadami może uzasadniać odpowiedzialność odszkodowawczą w powiązaniu z przepisami Kodeksu cywilnego.
>h2>Najem
Powyższe zagadnienia dotyczą relacji właścicieli lokali lub innych lokatorów ze wspólnotą mieszkaniową, a pośrednio także z innymi sąsiadami, w szczególności innymi właścicielami lokali.
W relacjach pomiędzy wynajmującym a najemcą kwestie utrzymania lokalu w należytym stanie reguluje umowa najmu, a jeśli strony nie uregulowały tych obowiązków – Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 662 § 1 Kodeksu cywilnego wynajmujący powinien wydać najemcy rzecz w stanie przydatnym do umówionego użytku i utrzymywać ją w takim stanie przez czas trwania najmu.
Stosownie do § 2 drobne nakłady połączone ze zwykłym używaniem rzeczy obciążają najemcę. Art. 681 Kodeksu cywilnego precyzuje pojęcie drobne nakłady. Otóż do drobnych nakładów, które obciążają najemcę lokalu, należą w szczególności: drobne naprawy podłóg, drzwi i okien, malowanie ścian, podłóg oraz wewnętrznej strony drzwi wejściowych, jak również drobne naprawy instalacji i urządzeń technicznych, zapewniających korzystanie ze światła, ogrzewania lokalu, dopływu i odpływu wody.
Zgodnie z art. 662 § 3 Kodeksu cywilnego jeżeli rzecz najęta uległa zniszczeniu z powodu okoliczności, za które wynajmujący odpowiedzialności nie ponosi, wynajmujący nie ma obowiązku przywrócenia stanu poprzedniego.