Nieruchomości, wspólnoty, spółdzielnie, najem. Blog adwokata specjalizującego się w tej tematyce.
Nieruchomości, wspólnoty, spółdzielnie, najem. Blog adwokata specjalizującego się w tej tematyce.
Uchwałą wspólnoty można ustalać opłaty za korzystanie jedynie z części wspólnej. Przekonali się o tym właściciele lokali, spośród których sprzedawca (deweloper) był właścicielem lokalu użytkowego, w którym wybudował basen. Miał być on dostępny dla wszystkich właścicieli lokali.
Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o własności lokali uchwała właścicieli lokali tworzących wspólnotę mieszkaniową może ustalić zwiększenie obciążenia z tego tytułu właścicieli lokali użytkowych, jeżeli uzasadnia to sposób korzystania z tych lokali. Wspólnoty mieszkaniowe często zwiększają obciążeń właścicieli lokali użytkowych z tytułu utrzymania nieruchomości wspólnej uchwalając, iż obciążenia te wynoszą nawet wielokrotność stawek obciążających właścicieli lokali mieszkalnych. Ponadto wspólnoty często traktują wszystkie lokale użytkowe jednakowo. Nie zawsze ta praktyka jest uzasadniona.
Dysproporcja między wysokością zadłużenia a wartością licytowanego mieszkania nie ma decydującego znaczenia, gdy wspólnota mieszkaniowa lub spółdzielnia zdecyduje się wystąpić z pozwem o nakazanie sprzedaży lokalu w drodze licytacji. To sedno wyroku Sądu Najwyższego z 13 lutego 2014 roku, V CSK 170/13 (www.sn.pl – wyrok SN – V CSK 170/13).
Jeśli budynki garażowe lub miejsca postojowe stanowią odrębną nieruchomość, to jest inną niż ta na której znajduje się budynek mieszkalny, uchwalane przez wspólnotę plany gospodarcze nie mogą dotyczyć tych garaży lub miejsc postojowych.
Uchylenie uchwały o podziale spółdzielni mieszkaniowej jedynie w zakresie planu podziału majątku nie pozbawia możliwości pobierania przez nową spółdzielnie opłat eksploatacyjnych od podmiotów, które stały się jej członkami.
Jeśli właściciel lokalu zalega z opłatami za mieszkanie, administrator (zarządca wspólnoty mieszkaniowej) może sam wystąpić z powództwem. Nie musi przedstawiać uchwały wspólnoty zezwalającej na skierowanie pozwu. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 18 października 2013 roku, III CZP 42/13 uznał bowiem, że wystąpienie przez wspólnotę mieszkaniową z pozwem przeciwko członkowi tej wspólnoty o zapłatę sumy pieniężnej z tytułu obciążających takiego członka kosztów na rzecz wspólnoty, stanowi czynność zwykłego zarządu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali.